Celem konferencji było uczczenie ważnego jubileuszu jakim była 50 rocznica zorganizowanego w Wenecji II Międzynarodowego Kongresu Architektów i Techników Konserwacji, w trakcie którego uchwalono dokument doktrynalny, określający podstawowe cele i założenia działalności konserwatorskiej. Była to doskonała okazja do zainicjowania dialogu, między zwolennikami i przeciwnikami Karty Weneckiej. Pytanie o aktualność tego historycznego dokumentu, była punktem wyjścia do refleksji nad teoretycznymi podstawami działalności konserwatorskiej w czasach nam współczesnych. Wyroby dawnego stolarstwa artystycznego, które zachowały się do naszych czasów we wnętrzach sakralnych coraz częściej uznawane są za dzieła sztuki i zabytki, co znajduje odzwierciedlenie zarówno w badaniach naukowych, jak i w działalności o charakterze konserwatorskim. Do tej pory w badaniach poświęconych tej problematyce pomijano najczęściej kwestie związane z przekształceniami funkcji tych dzieł oraz z problematyką rozeznania i zachowania ich materialnej struktury. Celem konferencji było podsumowanie osiągnięć i dokonań czołowych działaczy w dziedzinie ochrony zabytków oraz międzynarodowa wymiana doświadczeń na tym polu. Podjęcie tematyki badań architektonicznych, jest wyrazem troski o losy zabytków architektury i budownictwa w czasach, w których dyskurs konserwatorski zdominowały rozważania o społecznych, politycznych i gospodarczych funkcjach dziedzictwa. Drewno to jeden z najstarszych używanych przez człowieka materiałów budowlanych, jednak w ostatnich latach bywa on gwałtownie wypierany przez materiały nowoczesne, będące rezultatem dynamicznie rozwijających się nowych technologii. W okresie poszukiwania przez wielu tożsamości miejsca w którym żyją, nawiązanie do architektury określanej często mianem „rodzimej” czy „swojskiej” każe zwrócić baczną uwagę na drewniane dziedzictwo kulturowe. Niestety, zasoby drewnianego dziedzictwa, z każdym rokiem ulegają degradacji i uszczupleniu. Przyczyny tego procesu tkwią nie tylko w ograniczonej trwałości tego budulca, w jego podatności na niszczące działanie czynników biologicznych, lecz wynikają zazwyczaj z działalności człowieka. Ostatnia dekada przyniosła w tym względzie nowe zagrożenia, a te z kolei rodzą nowe wyzwania. Nie tylko przed służbami konserwatorskimi, ale i przed władzami samorządowymi, społecznościami lokalnymi i indywidualnymi użytkownikami budowli zabytkowych. Od tego, czy będziemy umieli tym wyzwaniom sprostać, zależy to, co przekażemy następnym pokoleniom, a przede wszystkim przyszłość naszego drewnianego dziedzictwa.
KONFERENCJA NAUKOWA
KARTA WENECKA 1964-2014
10-12 października 2014r
OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA NAUKOWA „Zabytkowa stolarka artystyczna we wnętrzach sakralnych – i jej problematyka zabytkoznawcza, konserwatorska i kultowa”
30 września – 1 października 2005r
OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA KONSERWATORSKA „Od Średniowiecznego domu szkieletowego do XIX wiecznej kamienicy mieszkalnej w Toruniu”
26-27 września 1995r
MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA NAUKOWA „Badania architektoniczne – historia i perspektywy rozwoju” 19-21 września 2013 r
MIĘDZYNARODOWA KONFERENCJA NAUKOWA „Zabytkowe budowle drewniane i stolarka architektoniczna wobec współczesnych zagrożeń” 24-25. września 1999r
